SAKRAMENT JEDNOŚCI
Pod postaciami chleba i wina obecny
jest Chrystus jako człowiek i jako Bóg. Kto przystępuje do Komunii św.,
ten zbliża się do Zbawiciela, zostaje z Nim zjednoczony i otrzymuje wiele łask.
Przez Komunię św. dokonuje się też zjednoczenie z całym Kościołem.
1. Dlaczego
Eucharystię można nazwać sakramentem jedności? J 15,1-11
Przystępując do Komunii św.,
jednoczymy się z Chrystusem. On powiedział: „Kto spożywa moje Ciało i
Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6,56). Przez Komunię św.
jednoczymy się także z całym Kościołem. Eucharystia jest sakramentem
budującym jedność Kościoła - Mistycznego Ciała Chrystusa. Już przez
chrzest zostaliśmy zespoleni w jedno Ciało, przez Komunię św. jednak ta
jedność jeszcze bardziej się pogłębia. Zwraca na to uwagę św. Paweł mówiąc:
„Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem
we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele
Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało.
Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba” (1 Kor 10,16-17). Przystępując
do Komunii św. łączymy się także ze zbawionymi, oglądającymi Boga twarzą
w twarz, oraz z duszami w czyśćcu, które także trwają w jakiejś jedności
z Chrystusem. Przez Komunię św. zatem jednoczymy się z Chrystusem, budujemy
wspólnotę Kościoła, a równocześnie pomagamy zmarłym przechodzącym
oczyszczenie czyśćcowe.
2. Co znaczy, że
Eucharystia jest pokarmem dla duszy? J 6,33-35
Zwykły chleb podtrzymuje nasze życie
naturalne, chleb eucharystyczny natomiast - życie Boże, które otrzymaliśmy
w sakramencie chrztu. Spotkanie z Chrystusem w Komunii św. powoduje wzrost
tego życia, jego rozkwit. Jezus zapewnia: „Kto Mnie spożywa, będzie żył
przeze Mnie” (J 6,57). Kto zaprzestałby jeść pokarm naturalny, musi umrzeć.
Podobnie niespożywanie Ciała Chrystusa powoduje osłabienie lub zanik życia
Bożego w nas. „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam - mówi Jezus - jeżeli
nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi
Jego, nie będziecie mieli życia w sobie” (J 6,53). Jednocząc nas ze sobą
w Komunii św. Chrystus umacnia naszą wiarę i rozpala miłość. Dlatego też
powinniśmy przystępować jak najczęściej do Stołu Pańskiego, w każdą
niedzielę, a nawet codziennie.
3. Co zapewnia
Komunia św. ciału człowieka? J 6,54.58
Eucharystia jest zaczątkiem przyszłego
zmartwychwstania ciał. Chrystus zapewnia nas: „Kto spożywa moje Ciało i
pije moją Krew ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J
6,54). W Komunii św. jednoczymy się z Jezusem zmartwychwstałym, który w
dniu ostatecznym przywróci nasze ciało do życia mocą Ducha Świętego.
Zmartwychwstanie zbawionych będzie pełnym udziałem w chwale Jezusa
Chrystusa, w Jego zmartwychwstaniu.
4. Co stanowi
przeszkodę w przystępowaniu do Komunii św.? 1 Kor 11,26-31
Przystępując do Komunii św.
powinniśmy wierzyć, że jest to spotkanie z kochającym Jezusem, Bogiem i człowiekiem,
oraz posiadać w sobie życie Boże, czyli łaskę uświęcającą. Dlatego też
spożywać Ciało Pańskie może tylko człowiek ochrzczony, który nie jest w
stanie grzechu śmiertelnego. Kto ma całkowitą pewność, że dopuścił się
takiego grzechu, powinien najpierw spotkać się z miłosiernym Zbawicielem w
sakramencie pojednania. W pewnych jednak okolicznościach można przystąpić
do Komunii św. pomimo pewności popełnienia grzechu ciężkiego, o ile się
szczerze żałuje. Ma to miejsce wtedy, gdy przyjęcie Komunii św. byłoby
bardzo pożądane, np. ktoś jest na pogrzebie bliskiej osoby, a nie ma okazji
do wyspowiadania się albo byłoby to wyjątkowo trudne, np. spowiada tylko
znajomy kapłan i z tego względu wyznanie grzechów byłoby zbyt kompromitujące
dla kogoś. W takich wypadkach należy wzbudzić szczery, wypływający z miłości
do Boga żal, połączony z pragnieniem przystąpienia do sakramentu
pojednania przy najbliższej okazji. Kto żałuje z miłości do Boga i
pragnie się wyspowiadać w najbliższym czasie, ten dostępuje przebaczenia
grzechów i nie przystępuje do Komunii św. w sposób świętokradzki.
Kto robiąc rachunek sumienia, nie
umie określić, czy dopuścił się grzechu ciężkiego, czy też lekkiego,
ten może przystąpić do Komunii św. Powinien jednak szczerze żałować za
wszystkie swoje przewiny i starać się w jakiś sposób wynagrodzić Bogu i
ludziom za wyrządzone zło, np. przez modlitwę, udzielenie pomocy itp.
Zawsze też powinniśmy przystępować do Komunii św. w poczuciu wielkiej
niegodności, gdyż zbliżamy się do największej Świętości. Równocześnie
też mamy zbliżać się do Jezusa z ogromną radością i wdzięcznością,
że pomimo naszych grzechów nie pogardził nami, podobnie jak i nie wzgardził
grzesznikami i celnikami, z którymi zasiadał do wspólnego stołu za czasów
swojego ziemskiego życia (por. Mt 9,10-13; Łk 19,1-10). Przystępując do
Komunii św., powinniśmy strzec się rutyny i nigdy nie traktować spotkania
z Boskim Gościem jako przykrego obowiązku. Miłość do Chrystusa oraz
pragnienie, aby nas umocnił w naszej słabości i uświęcił, ma być
motywem spotykania się z Nim.
5. Na czym polega
komunia św. duchowa? Ef 3,17; J 14,23
Kto wierzy i kocha, ten jest
zjednoczony z Chrystusem (por. Ef 3,17; J 14,23), znajduje się w duchowej
jedności, czyli „komunii”, z Nim. Komunia bowiem znaczy - jedność.
Wszystko, co pogłębia wiarę i miłość, umacnia równocześnie jedność z
Chrystusem, np. modlitwa. Ta duchowa jedność z Chrystusem i Jego Mistycznym
Ciałem, Kościołem, oparta na wierze i miłości, pogłębia się przez
przystępowanie do Komunii św. Jeśli ktoś nie może przystąpić do Stołu
Pańskiego, bo np. przebywa w więzieniu, a gorąco pragnie przyjąć Ciało
Chrystusa, jego pragnienie jako wyraz wiary i miłości do Jezusa przyczynia
się do pogłębienia duchowej jedności z Nim oraz z Jego Kościołem. Nie
należy jednak rezygnować z przyjmowania Chrystusa w Eucharystii, kiedy nie
ma do tego przeszkód.
6. Co sądzić o
twierdzeniu, że lepiej pomodlić się spokojnie w domu lub na „łonie
przyrody” niż na Mszy św. w zatłoczonym kościele? Mt 18,19-20
Dla wielu osób „normalna” Msza
św. - to przyjście do kościoła bez przystąpienia do Komunii św.
Przyjmowanie Najświętszego Sakramentu traktują oni jako coś wyjątkowego,
coś „od wielkiego święta”. Wskutek niedoceniania przystępowania do
Komunii św.. Mszę św. rozumie się jedynie jako „pomodlenie się, pośpiewanie
oraz wysłuchanie kazania”. Tymczasem uczestnictwo we Mszy św. to coś więcej
niż „pomodlenie się”. Polega ono za złożeniu siebie w ofierze wraz z
Chrystusem oraz na zjednoczeniu z Nim przez Komunię św. Zjednoczenia
eucharystycznego z Jezusem i Jego Kościołem nie zastąpi - pożyteczna skądinąd
- modlitwa „w samotności” czy na „łonie przyrody”. Autentyczne życie
chrześcijańskie wymaga nie tylko modlitwy w ciszy, lecz również
zjednoczenia ze Zbawicielem przez Komunię św.
