|
K
|
Słownik
zagadnień omawianych w "Katechizmie Kościoła Katolickiego"
|
 |
|
|
|
K
|
Słownik
zagadnień omawianych w "Katechizmie Kościoła Katolickiego"
|
|
|
|
INDEKS RZECZOWY
Do haseł katechizmowych można przejść przez uaktywnienie odesłania: "Nauka Katechizmu", które znajduje się przy danym haśle indeksu.
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z ź Ż
zob. siódme przykazanie
zob. siódme przykazanie
KKK 382 Człowiek jest jeden ciałem i duszą (Por. Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 14). Nauka wiary przyjmuje, że dusza duchowa i nieśmiertelna jest stworzona bezpośrednio przez Boga.
KKK 366 Kościół naucza, że każda dusza duchowa jest bezpośrednio stworzona przez Boga (Por. Pius XII, enc. Humani generis: DS 3896; Paweł VI, Wyznanie wiarv Ludu Bożego, 8) nie jest ona "produktem" rodziców – i jest nieśmiertelna (Por. Sobór Laterański V (1513): DS 1440) nie ginie więc po jej oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci i połączy się na nowo z ciałem w chwili ostatecznego zmartwychwstania.
KKK 567 Królestwo Boże zostało zapoczątkowane na ziemi przez Chrystusa. "Królestwo to zajaśniało ludziom w słowie, czynach i w obecności Chrystusa" (Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 5.: Kościół jest zalążkiem i początkiem tego Królestwa. Jego klucze zostały powierzone Piotrowi.
KKK 541 "Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mk 1, 14-15). "Żeby wypełnić wolę Ojca, Chrystus zapoczątkował Królestwo niebieskie na ziemi" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 3). Teraz wolą Ojca jest "wyniesienie ludzi do uczestnictwa w życiu Bożym" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 2). Czyni to, gromadząc ludzi wokół swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Zgromadzeniem tym jest Kościół, który na ziemi "stanowi zalążek oraz zaczątek tego Królestwa" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 5).
KKK 542 Chrystus znajduje się w centrum tego zgromadzenia ludzi w "rodzinie Bożej". Zwołuje ich wokół siebie przez swoje słowa i znaki, które ukazują Królestwo Boże, oraz przez posłanie swoich uczniów. Urzeczywistni przyjście swego Królestwa przede wszystkim przez wielkie Misterium swojej Paschy: śmierć na krzyżu i Zmartwychwstanie. "A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie" (J 12, 32). "Wszyscy ludzie powołani są do tego zjednoczenia z Chrystusem" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 3).
KKK 543 Wszyscy ludzie są powołani do Królestwa. Królestwo mesjańskie, głoszone najpierw dzieciom Izraela (Por. Mt 10, 5-7). jest przeznaczone dla wszystkich narodów (Por. Mt 8, 11; 28, 19). Aby wejść do niego, trzeba przyjąć słowo Jezusa:
Słowo (Pana) porównane jest do ziarna, które wsiewa się w rolę; ci, co słuchają go z wiarą i zaliczają się do małej trzódki Chrystusowej, otrzymali już samo Królestwo; własną mocą kiełkuje następnie ziarno i wzrasta aż do czasu żniwa (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 5).
KKK 544 Królestwo Boże należy do ubogich i do maluczkich, to znaczy do tych, którzy przyjęli je pokornym sercem. Jezus został posłany, by "ubogim niósł dobrą nowinę" (Łk 4,18) (Por. Łk 7, 22). Ogłasza ich błogosławionymi, ponieważ "do nich należy Królestwo niebieskie" (Mt 5, 3). Właśnie "maluczkim" Ojciec zechciał objawić to, co pozostaje zakryte przed mądrymi i roztropnymi (Por. Mt 11, 25). Od żłóbka aż do krzyża Jezus dzieli życie ubogich; zna głód (Por. Mk 2, 23-26; Mt 21, 18). pragnienie (Por. J 4, 6-7; 19, 28. i ogołocenie (Por. Łk 9, 58). Co więcej, utożsamia się z wszelkiego rodzaju ubogimi, a aktywną miłość do nich czyni warunkiem wejścia do swojego Królestwa (Por. Mt 25, 31-46).
KKK 545 Jezus zaprasza grzeszników do stołu Królestwa: "Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników" (Mk 2, 17) (Por. 1 Tm 1, 15). Zaprasza ich do nawrócenia, bez którego nie można wejść do Królestwa, ale ukazuje im słowem i czynem bezgraniczne miłosierdzie Ojca wobec nich (Por. Łk 15, 11-32. i ogromną "radość z jednego grzesznika, który się nawraca" (Łk 15, 7). Największym dowodem tej miłości będzie ofiara Jego własnego życia "na odpuszczenie grzechów" (Mt 26, 28).
KKK 546 Jezus wzywa do wejścia do Królestwa, posługując się przypowieściami, które stanowią charakterystyczną cechę Jego nauczania (Por Mk 4, 33-34). Przez nie zaprasza na ucztę Królestwa (Por. Mt 22, 1-14). ale wymaga także radykalnego wyboru: aby zyskać Królestwo, trzeba oddać wszystko (Por. Mt 13, 44-45.; nie wystarczą słowa, potrzebne są czyny (Por. Mt 21, 28-32). przypowieści są dla człowieka jakby zwierciadłami: Czy przyjmuje on słowo jak ziemia skalista czy jak ziemia żyzna? (Por. Mt 13, 3-9. Co czyni z otrzymanymi talentami? (Por. Mt 25, 14-30. Jezus i obecność Królestwa na tym świecie w tajemniczy sposób stanowią centrum przypowieści. Trzeba wejść do Królestwa, to znaczy stać się uczniem Chrystusa, aby "poznać tajemnice Królestwa niebieskiego" (Mt 13, 11). Dla tych, którzy "są poza" (Mk 4, 11), wszystko pozostaje niejasne (Por. Mt 13, 10-15).
KKK 547 Słowom Jezusa towarzyszą liczne "czyny, cuda i znaki" (Dz 2, 22), które ukazują, że Królestwo jest w Nim obecne. Potwierdzają one, że Jezus jest zapowiedzianym Mesjaszem (Por. Łk 7, 18-23).
KKK 548 Znaki wypełniane przez Jezusa świadczą o tym, że został posłany przez Ojca (Por. J 5, 36; 10, 25). Zachęcają do wiary w Niego (Por. J 10, 38). Tym, którzy zwracają się do Jezusa z wiarą, udziela On tego, o co proszą (Por. Mk 5, 25-34; 10, 52). Cuda umacniają więc wiarę w Tego, który pełni dzieła swego Ojca; świadczą one, że Jezus jest Synem Bożym (Por. J 10, 31-38). Mogą jednak także dawać okazję do "zwątpienia" (Mt 11, 6). Nie mają zaspokajać ciekawości i magicznych pragnień. Mimo tak oczywistych cudów Jezus jest przez niektórych odrzucany (Por. J 11, 47-48.; oskarża się Go nawet o to, że działa mocą złego ducha (Por. Mk 3, 22).
KKK 549 Wyzwalając niektórych ludzi od ziemskich cierpień: głodu (Por. J 5, 5-15). niesprawiedliwości (Por. Łk 19, 8). choroby i śmierci (Por. Mt 11, 5). Jezus wypełnił znaki mesjańskie. Nie przyszedł On jednak po to, by usunąć wszelkie cierpienia na ziemi (Por. Łk 12,13. 14; J 18, 36). ale by wyzwolić ludzi od największej niewoli – niewoli grzechu (Por. J 8, 34-36). która przeszkadza ich powołaniu do synostwa Bożego i powoduje wszystkie inne ludzkie zniewolenia.
KKK 550 Przyjście Królestwa Bożego jest porażką królestwa Szatana (Por. Mt 12, 26.: "Jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was Królestwo Boże" (Mt 12, 28). Egzorcyzmy Jezusa wyzwalają ludzi spod władzy złych duchów (Por. Łk 8, 26-39). Uprzedzają one wielkie zwycięstwo Jezusa nad "władcą tego świata" (J 12, 31). Królestwo Boże będzie ostatecznie utwierdzone przez krzyż Chrystusa: Regnavit a ligno Deus – "Bóg zakrólował z krzyża" (Por. hymn Vexilla Regis).
KKK 551 Już na początku życia publicznego Jezus wybiera dwunastu mężczyzn, aby byli razem z Nim i uczestniczyli w Jego posłaniu (Por. Mk 3, 13-19). Daje im udział w swojej władzy "i wysłał ich, aby głosili Królestwo Boże i uzdrawiali chorych" (Łk 9, 2). Zostają oni na zawsze złączeni z Królestwem Chrystusa, ponieważ przez nich kieruje On Kościołem:
Przekazuję wam Królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w Królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela (Łk 22, 29-30).
KKK 552 W kolegium Dwunastu pierwsze miejsce zajmuje Szymon Piotr (Por. Mk 3, 16; 9, 2; Łk 24, 34; 1 Kor 15, 5). Jezus powierzył mu wyjątkową misję. Dzięki objawieniu otrzymanemu od Ojca Piotr wyznał: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Nasz Pan powiedział wtedy do niego: "Ty jesteś Piotr [czyli Skała), i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą" (Mt 16, 18). Chrystus, "żywy kamień" (1 P 2, 4), zapewnia swemu Kościołowi zbudowanemu na Piotrze zwycięstwo nad mocami śmierci. Piotr z racji wyznanej wiary pozostanie niezachwianą skałą Kościoła. Będzie strzegł tej wiary przed wszelką słabością oraz umacniał w niej swoich braci (Por. Łk 22, 32).
KKK 553 Jezus powierzył Piotrowi specjalną władzę: "Tobie dam klucze Królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie" (Mt 16, 38t 19). "Klucze" oznaczają władzę zarządzania domem Bożym, którym jest Kościół. Jezus, "Dobry Pasterz" (J 10,11), potwierdził to zadanie po swoim Zmartwychwstaniu: "Paś baranki moje!" (J 21,15-17). "Wiązanie i rozwiązywanie" oznacza władzę odpuszczania grzechów, ogłaszania orzeczeń doktrynalnych i podejmowania decyzji dyscyplinarnych w Kościele. Jezus powierzył tę władzę Kościołowi przez posługę Apostołów (Por. Mt 18, 18). a w sposób szczególny Piotrowi. Samemu zaś Piotrowi powierzył wyraźnie klucze Królestwa.
KKK 680 Chrystus Pan króluje już przez Kościół, ale jeszcze nie wszystkie rzeczy tego świata są Mu poddane. Triumf Królestwa Chrystusa nie nastąpi bez ostatniego ataku mocy zła.
KKK 668 "Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi" (Rz 14, 9). Wniebowstąpienie Chrystusa oznacza Jego uczestnictwo, razem z człowieczeństwem, w mocy i władzy samego Boga. Jezus Chrystus jest Panem i dlatego posiada wszelką władzę w niebie i na ziemi. Jest On "ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem", ponieważ Ojciec "wszystko poddał pod Jego stopy" (Ef 1, 20-22). Chrystus jest Panem wszechświata (Por. Ef 4,10;1 Kor 15, 24. 27-28. i historii. W Nim historia człowieka, a nawet całe stworzenie osiąga swoją "rekapitulację" (Por. Ef 1, 10). Swoje transcendentne wypełnienie.
KKK 669 Chrystus jako Pan jest także Głową Kościoła, który jest Jego Ciałem (Por. Ef 1, 22). Wyniesiony do nieba i uwielbiony, po wypełnieniu w ten sposób do końca swojego posłania, pozostaje On na ziemi w swoim Kościele. Odkupienie jest źródłem władzy, którą Chrystus w mocy Ducha Świętego posiada nad Kościołem (Por. Ef 4, 11-13). "Kościół, czyli Królestwo Chrystusowe, już teraz obecne w tajemnicy", "stanowi zalążek oraz zaczątek tego Królestwa na ziemi" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 3; 5).
KKK 670 Od Wniebowstąpienia zamysł Boży wchodzi w swoje spełnienie. Jesteśmy już w "ostatniej godzinie" (1 J 2, 18) (Por. 1 P 4, 7). "Już przyszedł zatem do nas kres wieków, już ustanowione zostało nieodwołalnie odnowienie świata i w pewien rzeczywisty sposób już w doczesności jest ono antycypowane: albowiem Kościół już na ziemi naznaczony jest prawdziwą, choć niedoskonałą jeszcze świętością" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 48). Królestwo Chrystusa ukazuje już swoją obecność przez cudowne znaki (Por. Mk 16, 17-18). które towarzyszą głoszeniu go przez Kościół (Por. Mk 16, 20).
KKK 671 Królestwo Chrystusa, obecne już w Jego Kościele, nie jest jeszcze całkowicie wypełnione "z wielką mocą i chwałą" (Łk 21, 27) (Por. Mt 25, 31. przez przyjście Króla na ziemię. W Królestwo to uderzają jeszcze złe moce (Por. 2 Tes 2, 7). nawet jeśli zostały one zwyciężone u podstaw przez Paschę Chrystusa; do chwili, gdy wszystko zostanie Mu poddane (Por. 1 Kor 15, 28). "Dopóki jednak nie powstaną nowe niebiosa i nowa ziemia, w których sprawiedliwość mieszka, Kościół pielgrzymujący, w swoich sakramentach i instytucjach, które należą do obecnego wieku, posiada postać tego przemijającego świata i żyje pośród stworzeń, które wzdychają dotąd w bólach porodu i oczekują objawienia synów Bożych" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 48). Dlatego chrześcijanie modlą się, szczególnie podczas Eucharystii (Por. I Kor 11, 26). by przyspieszyć powrót Chrystusa (Por. 2 P 3,11-12). mówiąc do Niego: "Przyjdź, Panie!" (Por. 1 Kor 16, 22; Ap 22, 17. 20.
KKK 672 Chrystus powiedział przed swoim Wniebowstąpieniem, że nie nadeszła jeszcze godzina chwalebnego ustanowienia Królestwa mesjańskiego oczekiwanego przez Izraela (Por. Dz 1, 6-7). które według proroków (Por. Iz 11, 1-9. miało przynieść wszystkim ludziom ostateczny porządek sprawiedliwości, miłości i pokoju. Czas obecny jest według Chrystusa czasem Ducha i świadectwa (Por. Dz 1, 8). ale jest to także czas naznaczony jeszcze "utrapieniami" (1 Kor 7, 26) oraz doświadczaniem zła (Por. Ef 5, 16. które nie oszczędza Kościoła (Por. 1 P 4, 17. i zapoczątkowuje walkę ostatnich dni (lPor. 1 J 2, 18; 4, 3; 1 Tm 4, 1). Jest to czas oczekiwania i czuwania (Por. Mt 25,1-13; Mk 13, 33-37.
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z ź Ż
Inne witryny:
Ewangelia na każdy dzień
Jezus i Maryja w oczach ewangelistów i mistyków
Czytelnia
