5. Sprawiedliwość sądu Bożego
a) Osąd Boży słuszny
Nieraz mówimy: “Historia to oceni”. Doświadczenie bowiem uczy, że historia często dochodzi do prawdy. W pewnej mierze ukazuje nam więc to fakt, że na sądzie ujawni się wszystko, co wydawało się starannie ukryte, zatuszowane. Wiele razy bowiem w historii ludzkości było tak, że ukrywało się różne zbrodnie albo też gloryfikowało się je dla zatuszowania ich prawdziwego oblicza. Jednak po dziesiątkach lub setkach lat prawda się ujawnia. Zbrodnia ukazuje się jako zbrodnia, choć może była ukrywana lub otaczana nimbem wielkości.
Ale i z dobrem bywa podobnie. Często jest ono ukryte w życiu ludzi pokornych i świętych, którzy niczego nie robią na pokaz, lecz dla Ojca, który widzi w skrytości
(por. Mt 6,1-6). Nieraz dobro tych ludzi świętych ujawnia się już tu na ziemi przez beatyfikowanie ich lub kanonizowanie, aby wszyscy znali i naśladowali ich dobre czyny. Każde dobro znane jest sprawiedliwemu Bogu, który każdemu udzieli za nie nagrody. Najbardziej skryte dobro zostanie ujawnione przez Sędziego, który widzi wszystko i zna wszystko.
Ziemska historia jest w pewnym sensie obrazem Sędziego nieprzekupnego, sprawiedliwego, którego słusznego wyroku nie można zmienić. “Sąd historii jest straszny. Daremnie ludy usiłują go zmienić dla [jakichś] korzyści. Wydarzenia bowiem i ludy przyszłe doprowadzą go do pierwszej, straszliwej prawdy. Jednak jeszcze gorszy jest sąd Boży. Nie dopuszcza on nacisku przez cokolwiek i nie jest podatny na zmiany humoru i osądu, czemu zbyt często [ulegają] ludzie. Jeszcze mniej jest on podatny na błędy osądu”
(M. Valtorta, Poemat Boga-Człowieka, Księga trzecia, część trzecia, Katowice 1998, Wyd. Vox Domini, s. 138-139).
b) Boga nie można oszukać
Bóg nie sądzi z pozorów. On zna czyny człowieka ukryte przed ludźmi. Dzięki wszechwiedzy i prawości Boga Jego sąd jest absolutnie sprawiedliwy. Z całą słusznością osądzi On, jak posługiwaliśmy się darem wolności za życia ziemskiego. Ważne pouczenie na ten temat można znaleźć w Poemacie Boga-Człowieka:
“Jak człowiek posługuje się wolnością udzieloną mu przez Boga? Większa część ludzkości – w taki sposób, jak mogłoby się nią posługiwać dziecko. Reszta zaś tak, jak czyni to głupiec lub przestępca. Potem przychodzi śmierć i człowiek podlega Sędziemu, który pyta go surowo: "Jak używałeś i nadużywałeś tego, co ci dałem?" Straszliwe pytanie! Wtedy dobra ziemskie, dla których tak często człowiek staje się grzesznikiem, będą wyglądać na mniej [warte] od źdźbeł trawy! [Człowiek] – biedny wieczną nędzą, pozbawiony szaty, której nic nie może zastąpić – będzie [stał] upokorzony i drżący przed Majestatem Pana. Nie znajdzie ani jednego słowa na swe usprawiedliwienie. Na ziemi łatwo jest się usprawiedliwiać, zwodząc biednych ludzi. Jednak w Niebie nie można oszukać Boga. Nigdy. I Bóg nie zniża się do kompromisów. Nigdy”
(M. Valtorta, Poemat Boga-Człowieka, Księga czwarta, część druga, Katowice 1999, Wyd. Vox Domini, s. 263).
c) Sędzia znający serce człowieka
Bóg potrafi osądzić sprawiedliwie, bo znane Mu są nie tylko zewnętrzne czyny, lecz również serce ludzkie. Tam zaś dokonują się decyzje ludzkie. On zna nie tylko upadki, ale i walkę wewnętrzną, jaką toczy człowiek, zanim upadnie. Zna ograniczenia człowieka, jego słabości, wpływ środowiska i obciążenia genetyczne. Jemu znane są też sposoby kuszenia przez szatana, z których sam człowiek nieraz nie zdaje sobie w pełni sprawy.
d) Sędzia, który wie, komu wiele dano
Sprawiedliwy Bóg wie jednak i to, w jaki sposób przez całe życie pomagał człowiekowi w dojściu do zbawienia, jak mu towarzyszył w każdej sekundzie jego życia, jakie dał mu łaski, jakimi środkami zbawczymi obdarowywał, ile razy pobudzał do nawrócenia, które w każdej chwili życia było możliwe.
Bóg osądza sprawiedliwie nie wymagając nigdy od człowieka rzeczy niemożliwych. Chce on tylko tego, by człowiek wykorzystał dane mu talenty i nimi się posługiwał. “Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą
(Łk 12,48).
Bóg dający hojnie Swoje łaski potrafi dobrze ocenić każdego człowieka, bo wie, że nawet największy grzesznik w każdej chwili swojego życia – a nawet w momencie śmierci – może się zmienić, jeśli wykorzysta pomoc ofiarowaną mu przez miłosierdzie Boże.
e) Nie ma względu na osobę
Bóg jest wolny od stronniczości. Nie ma względu na osobę w udzielaniu nagrody i wymierzaniu słusznej kary. Ze względu na swoją wszechwiedzę i brak jakichkolwiek uprzedzeń do człowieka Bóg potrafi wszystko ocenić obiektywnie i sprawiedliwie. Dlatego Jego osąd jest zawsze słuszny.
Nikt nie może liczyć na przywileje u Boga – jak to ma miejsce często na ziemi – ze względu na swoje stanowisko, pozycję społeczną, uznanie, jakim się cieszy u ludzi, itp. Nic nie może skłonić sprawiedliwego Boga do wydania stronniczego wyroku. Liczy się tylko prawość lub nieprawość człowieka.
Nikt też nie zostanie skrzywdzony przez niesłuszny sąd Boży dlatego tylko, że jest biedny, bez wykształcenia, itp. Sąd Boży wolny jest od takiej stronniczości. “Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie”
(Dz 10,34-35).
***
Sprawiedliwość
i miłosierdzie
Znajomość sprawiedliwości Boga, naszego Sędziego, jest ważna dla człowieka, gdyż uczy go odpowiedzialnego formowania swojej wieczności. Prawdziwy Bóg nie jest jednak tylko sprawiedliwym Sędzią. Jest przede wszystkim Miłością
(por. 1 J 4,8), jest Bogiem miłosiernym i litościwym, cierpliwym, bogatym w łaskę i wierność
(por. Wj 34,6).
Zastanówmy się więc obecnie nad tym, jak ujawnia się miłosierdzie absolutnie sprawiedliwego Boga.
