Myśl Boża o Maryi
przez Jej zaistnieniem
Do niezliczonych darów, jakimi Bóg
nas obsypał, zaliczyć należy Maryję, Matkę Zbawiciela. Jej to poświęcone
będzie to opracowanie internetowe. Na wstępie rozważymy rolę, jaką Bóg
wyznaczył Jej odwiecznie, zanim jeszcze zaczęła istnieć.
Stworzona
w czasie Zawsze istniała w umyśle i sercu Boga
1. Dlaczego Kościół w liturgii do Maryi odnosi słowa z Księgi Przysłów
8,22-31?
Maryja nie jest Bogiem,
zaistniała zatem w określonym czasie na ziemi, jak każdy człowiek. Bóg
jednak od zawsze znał ją i kochał, jak znał i kochał każdego z nas. Znał
odwiecznie Maryję, którą – według naszej rachuby czasu – miał dopiero
kiedyś stworzyć na ziemi. Bóg wiedział, że Maryja, jak każdy z nas, będzie
mieszkać na stworzonej przez Niego ziemi. Kiedy więc stwarzał kosmos i świat,
myślał o nas. Myślał z radością i ze szczególną miłością o Tej, która
miała być jego najwspanialszym dziełem i Matką Jego Syna.
Z tego też względu Kościół
tekst o Bożej Mądrości odnosi do Maryi z Księgi Przysłów 8,22-31. Jak
przy stwarzaniu świata Mądrość nigdy nie opuszczała Boga – nie mogła
zresztą Go opuścić – tak też nie opuszczała Go myśl o ludziach, którzy
zapełnią tę ziemię. Przede wszystkim jednak przy stwarzaniu źródeł, pól,
nieba, obłoków, oceanów, Bogu odwiecznemu towarzyszyła myśl o Ozdobie tego
stworzenia, o swoim najwspanialszym Dziele i Matce Jego Syna: Maryi. W taki
sposób wspomniana Księga Przysłów mówi o Bożej Mądrości i o Jej wyjątkowym
Dziele – Maryi:
“Pan mnie stworzył, swe
arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna, od wieków jestem stworzona,
od początku, nim ziemia powstała. Przed oceanem istnieć zaczęłam, przed źródłami
pełnymi wody; zanim góry zostały założone, przed pagórkami zaczęłam
istnieć; nim ziemię i pola uczynił – początek pyłu na ziemi. Gdy niebo
umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze
utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu
stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod
ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały
czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy
synach ludzkich.” (Prz 8,22-31)
Stwarzając świat, Bóg
wiedział, że będzie on miejscem grzechu, zbrodni, a także królestwem Jego
Syna, który stanie się człowiekiem. Aby Syn Boży mógł przyjąć ludzkie
ciało, Bóg odwiecznie przewidział dla Niego Matkę, Maryję.
"I tak Bóg [w Swoim
odwiecznym Umyśle] stwarza Sobie Oblubienicę i mówi do Niej: “Pójdź ze
Mną. [Stań] u Mego boku i patrz, co stwarzam dla Naszego Syna. Patrz i
raduj się, odwieczna Dziewico, wieczna Dziecino! Niech Twój uśmiech napełnia
[radością] najwyższe niebo, niech podaje aniołom ton i niech uczy Raj
niebiańskiej harmonii. Patrzę na Ciebie i widzę, jaka będziesz, o Niewiasto
Niepokalana, która teraz jesteś w [Moim] umyśle tylko [wyobrażeniem]
duchowym, w którym mam upodobanie.
Patrząc na Ciebie [w Moim umyśle],
daję morzu i niebu lazur Twoich oczu, a świętemu zbożu na chleb – kolor
Twoich włosów. Twoją biel daję liliom, a Twój róż – kwiatom róży.
Daję jej też jedwabistość Twojej skóry. Na wzór Twych drobnych zębów
stwarzam perły, a patrząc na Twe usta, stwarzam słodkie truskawki. Wkładam
w gardło słowika nuty Twoich pieśni, a synogarlicy – Twój płacz. Czytając
w Twoich przyszłych myślach i słuchając bicia Twego serca, tworzę [Sobie]
wzorzec, według którego stwarzam [świat].
Pójdź, Moja Radości, miej
ciała niebieskie za zabawkę tak długo, aż w Moim umyśle zobaczę Cię jako
[rozradowaną nimi] i tańczącą światłość. [Niech] wywołują Twój uśmiech.
Załóż więc Sobie wieniec z gwiazd i gwiezdne naszyjniki, połóż księżyc
pod Swoje miłe stopy, otocz się gwiezdną szarfą Drogi Mlecznej. Dla Ciebie
są gwiazdy i planety.
Pójdź i raduj się patrzeniem
na kwiaty, które będą zabawką dla Twojego Dziecka i wezgłowiem dla Syna
Twojego łona. Chodź zobaczyć, jak stwarzam owce i jagnięta, orły i gołębice.
Bądź blisko Mnie, kiedy stwarzam czasze mórz i rzek, kiedy wznoszę góry i
maluję je śniegiem i lasami, zasiewając równocześnie zboża i drzewa, i
winorośle. [Bądź przy Mnie w Moim umyśle], kiedy stwarzam oliwkę dla
Ciebie, Moja Pełna Pokoju, i winny krzew dla Ciebie, Moja Latorośli, która będziesz
nosiła Eucharystyczne Grono. Biegnij, podążaj, raduj się, o Piękna Moja, o
Matko Mego Syna, Królowo Mego Raju, Miłości Twego Boga, Kochająca w pełni.
Przygotuj do miłowania Mnie cały świat, stwarzany z godziny na godzinę i piękniejący
dzięki Twemu uśmiechowi.” [M. Valtorta, Poemat Boga-Człowieka,
Katowicie 1999, (rozdz. 8)]
MATKA
ZBAWICIELA ZADAJĄCA KLĘSKĘ SZATANOWI
2. Jakie zadanie w historii zbawienia
przewidział Bóg Ojciec dla Maryi?
Łk 1,26-38
Wszechwiedzący
Bóg wiedział, zanim powstał człowiek, że popełni on grzech. Nie musiał
go więc stwarzać. W swojej dobroci Bóg znalazł jednak środek zaradczy, możliwość
naprawienia tragicznych następstw grzechu. Tym, którym miał tego dokonać,
był Syn Boży, Druga Osoba Boska. Maryi zostało powierzone wyjątkowe zadanie: miała być Matką Syna Bożego, Odwiecznego Słowa, przez które wszystko się stało, wszystko zostało stworzone (por. J 1,3) i dzięki któremu otrzymujemy życie wieczne.
Jemu miała dać ciało, aby mógł nas odkupić przez złożenie na krzyżu
ofiary ze swego życia. Stając się człowiekiem Syn Boży miał uleczyć
ludzką naturę, wywyższyć ją, przebóstwić.
Bóg chciał zjednoczyć w prawdzie i miłości ludzkość rozbitą przez grzech i doprowadzić ja do pełni szczęścia. Zapragnął grzeszników przekształcić we wspólnotę zbawionych. Bóg postanowił, aby Jego plan doprowadzenia świata do pełni królestwa sprawiedliwości, miłości i pokoju realizowany był przez wszystkich ludzi, jednak przez każdego człowieka inaczej, zgodnie z jego życiowym powołaniem.
Wszechmocny
Pan nie musiał włączać w swoje dzieło zbawienia człowieka. Zapragnął
jednak to uczynić. Postanowił w dzieło
ocalenia i wywyższenia natury ludzkiej włączyć także ludzi. Szczególne zadanie do spełnienia w historii zbawienia
przypadło Maryi, Matce naszego Odkupiciela.
Najświętsza
Maryja Panna jest tą niewiastą z Księgi Rodzaju, której „potomstwo", tzn. Jezus i Jego Kościół, zwycięży szatana, zgodnie z Bożą obietnicą: „Wprowadzam nieprzyjaźń pomiędzy ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo Jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę" (Rdz 3,15).
Maryja będzie mieć szczególny udział w walce, która zakończy się całkowitym
pokonaniem potęgi szatana, jaką zdobył na świecie dzięki słuchaniu go
przez ludzi.
Druga
Ewa PRZYNOSZĄCA OCALENIE
3. Czym Maryja różni się od pierwszej kobiety, Ewy?
Rdz 3,1-7
Maryja miała być Tą, która przyczyni się
do naprawienia zła, jakie ogarnęło ludzkość przez nieposłuszeństwo i
pychę pierwszej kobiety. Z powodu nieposłuszeństwa Adama i Ewy na świecie pojawił się grzech, a także cierpienie i śmierć. Dzięki zaś posłuszeństwu Maryi pośród nas
miał się pojawić Jezus Chrystus, prawdziwy człowiek i Bóg prawdziwy, zwycięzca grzechu, śmierci i szatana, źródło wszelkiej łaski.
Maryja zawsze kierowała się w życiu wolą Bożą, przez co zdecydowanie różni się od pierwszych rodziców, którzy przekroczyli nakazy Boże. Matka Najświętsza podobna jest do swojego Syna, Jezusa Chrystusa, który także we wszystkich sytuacjach życiowych wypełniał wolę Ojca niebieskiego. Kierując się wolą Boga, Maryja współdziałała z Nim i realizowała Jego plan zbawienia ludzkości. Dobrowolnie zgodziła się zostać Matką Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, wychowała Go, dzieliła z Nim radości i smutki, z Nim współcierpiała pod krzyżem.
MATKA
NAJŚWIĘTSZA – przykład współdziałania z Bogiem
4. W jaki sposób każdy człowiek ma współdziałać z Bogiem zbawiającym świat?
J 2,5
Bóg pragnie, aby każdy człowiek
– podobnie jak Maryja – wypełniał Jego wolę przekazaną nam przez Jezusa Chrystusa, a tym samym współdziałał z Nim w zbawianiu świata i zasługiwał na wieczną nagrodę. Dla Najświętszej Dziewicy tą nagrodą było wniebowzięcie, czyli przejście z duszą i ciałem do chwały, wieczne przebywanie ze swoim Synem, Jezusem Chrystusem. Zmartwychwstanie, zjednoczenie z Bogiem, życie z Maryją i zbawionymi - oto wieczna nagroda dla każdego, kto - wypełniając wolę Bożą - będzie współdziałał z Ojcem w zbawianiu świata. Wolę Bożą możemy poznać przez Ewangelię, głos sumienia oraz wydarzenia i okoliczności codziennego życia.
