Istnienie Boga || Bliskość Boga || Objawienie Boże || Odpowiedź na Boże Objawienie || Religie niechrześcijańskie || Jedyny Bóg || Trójca Święta || Stworzenie || Natura człowieka || Raj || Grzech pierworodny || Cierpienie i zło w świecie || Jezus Chrystus || Maryja || Kościół || Duch Święty || Łaska Boża || Sakramenty || Chrzest || Bierzmowanie || Eucharystia || Sakrament pojednania || Przygotowanie się do spowiedzi || Sakrament namaszczenia chorych || Kapłaństwo || Małżeństwo || Śmierć || Sąd szczegółowy i ostateczny || Czyściec || Niebo || Piekło || Miłosierdzie Boże || Paruzja || Zmartwychwstanie || Życie w przyszłym świecie || Sumienie || Przykazanie miłości || Grzech || Przykazania Boże || Modlitwa || Doskonalenie kontaktów osobowych | ||||
Ks. Michał Kaszowski |
TEOLOGIA W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH |
ŚWIĘTOŚĆ KOŚCIOŁA |
Zagadnienia poruszane na stronie ujęte w formie pytań:
Co znaczy, że świętość Kościoła zależy w pewnym stopniu od nas samych?
Dlaczego Chrystus zakazał wykluczać z Kościoła wszystkich „grzesznych” i „słabych”?
Jaki wpływ na naszą świętość ma spotykanie się z Chrystusem w sakramentach?
Jakie znaczenie dla rozwoju świętości ma spotykanie się z Chrystusem na modlitwie?
ŚWIĘTOŚĆ KOŚCIOŁA
Jeden, powszechny i apostolski Kościół założony przez Jezusa Chrystusa posiada jeszcze jeden przymiot - świętość.
1. Na czym polega istota świętości Kościoła? 1 Kor 3,16-17
W wypowiedziach o chrześcijanach, szczególnie o księżach, często podkreśla się ich wady, pomyłki, niewłaściwy sposób zachowania. Nierzadko zdarzają się też wypadki, że ludzie wątpią w świętość Kościoła, ponieważ spotkali się z gorszącym sposobem życia jakiegoś chrześcijanina, szczególnie - kapłana. Czasami bywa, że ktoś przestaje nawet przystępować do sakramentów, bo spotkał się z wierzącymi, którzy lekceważyli prawa moralne. Jeżeli zatem ochrzczeni nie są doskonali, czy można bez wahania mówić, że Kościół jest święty?
Kościół to nie tylko „niedoskonali” kapłani i „grzeszni” świeccy. Jeżeli z głęboką wiarą popatrzymy na lud Boży, zobaczymy w nim Chrystusa i Jego Ducha hojnie udzielającego swoich darów. Dzięki Bożej obecności i łasce Kościół jest święty (por. KK 39).
2. Co znaczy, że świętość Kościoła zależy w pewnym stopniu od nas samych? Kol 3,5-17
Kościół - oceniany od strony „ludzkiej” - ukazuje się nam jako niezbyt doskonała społeczność, pełna egoizmu i rozłamów. Świętość osób należących do Kościoła polega na miłości, na bezinteresownej służbie Bogu i braciom. Dopóki lud Boży nie przekształci się ostatecznie w królestwo Boże, w życiu człowieka razem z porywami miłości będzie współistniał także grzech, egoizm. W świętym Kościele żyją obecnie ludzie grzeszni, potrzebujący ustawicznej” pokuty i oczyszczenia. Kościół zatem jest święty, lecz równocześnie ciągle się doskonali i uświęca.
Mówiąc o „grzesznikach”, mamy zazwyczaj na myśli nie siebie, lecz innych. Także z „grzesznym Kościołem” utożsamiamy raczej bliźnich niż siebie. Skarżąc się na Kościół zapominamy, że sami do niego należymy i że od świętości naszego życia zależy w jakimś stopniu jego świętość (por. Mt 7,1-5).
3. Dlaczego Chrystus zakazał wykluczać z Kościoła wszystkich „grzesznych” i „słabych”? Łk 5,27-32; por. Mt 13,24-30
W ciągu wieków od czasu do czasu odradzała się myśl, żeby utworzyć Kościół obejmujący tylko ludzi moralnie „czystych”, „mocnych”, żeby wykluczyć z niego wszystkich „słabych”, „chwiejących się” i „upadających”. I w naszych czasach słyszy się nieraz zdanie: „Niech w Kościele będzie mało ludzi, ale niech pozostaną w nim tylko sami dobrzy”. Jeżeli jednak wykluczymy z Kościoła grzeszników, kto w nim pozostanie? Ci, którzy domagają się Kościoła „czystych”, „nieskazitelnych”, zapominają, że sami są obciążeni grzechami (por. J 8,1-11; Mt 7,1-5).
W przypowieści o chwaście Chrystus zakazuje wykluczać z Kościoła grzesznych i słabych ludzi (por. Mt 13,24-30). Nie należy ich odłączać, lecz - otoczyć troską, pomagać im się zmienić i udoskonalić. Wszyscy „słabi” powinni doznać pomocy ze strony wspólnoty Kościoła. Na wszystkich upadających, „zaniedbanych religijnie” należy patrzeć jako na chorych potrzebujących naszej modlitwy, dobrego przykładu, podniesienia na duchu, a nie - jak na wrogów (por.Łk 5,31).Wszyscy jesteśmy grzesznikami różniącymi się od siebie jedynie rodzajem popełnionych grzechów. Wszyscy potrzebujemy Bożego miłosierdzia i przebaczenia, wszyscy zostaliśmy wezwani do wzajemnego okazywania sobie pomocy w naszej słabości i walce z grzechami, do ciągłego powstawania z martwych do nowego życia dzięki łasce Chrystusa, do życia opartego na bezinteresownej miłości (por. Rz 6,8-14).
4. Co sądzić o opinii, że święci nigdy nie upadali? Mk 14,66-72; Łk 22,24; Mt 19,27; Mk 14,37;41,50
Spotyka się ludzi, szczególnie starszych, których ogarnia pesymizm, ponieważ przez całe życie nie zauważali u siebie poprawy. Ludzie ci zapominają, że najwięksi święci nie byli wolni od różnych niedoskonałości. Tak np. apostołowie spierali się o to, kto z nich jest największy (por. Łk 22,24). Ileż interesowności zdradza pytanie św. Piotra, skierowane do Chrystusa: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?” (Mt 19,27). Tenże Piotr, opoka Kościoła, zaparł się Jezusa, mówiąc: „Nie znam tego człowieka, o którym mówicie” (Mk 14,71). Kiedy Jezus oblany krwawym potem przeżywał wielkie cierpienie i wołał do Boga: „Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty niech się stanie!” (Mk 14,36) - Piotr, Jakub i Jan spali (por. Mk 14,37-41). Kiedy Zbawiciel został pojmany przez sługi arcykapłanów i uczonych w Piśmie - wybrani uczniowie opuścili Go i uciekli (por. Mk 14,50).
Wszyscy ci „słabi” wyznawcy Chrystusa stali się wielkimi świętymi dlatego, że pomimo swoich ułomności współpracowali z Chrystusem zbawiającym świat, czynili dobro. Każdy człowiek, chociaż jest moralnie bardzo „słaby”, potrafi służyć Bogu i bliźniemu, współpracować z Chrystusem w budowaniu królestwa Bożego, uwalniać braci od ich cierpień. Święty to nie tyle człowiek, który nigdy nie popełnił żadnego grzechu, ile - walczący z grzechami i czyniący dobro. Święty to ten, kto ciągle odkrywa swoje talenty, pomnaża je i służy nimi sprawie Bożej oraz bliźnim. Każdy święty stara się w swoim życiu kierować wolą Bożą.
5. Jaki wpływ na naszą świętość ma spotykanie się z Chrystusem w sakramentach? J 15,5
Świętość polega na miłości do Boga i do ludzi. „Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” (1 J 4,16). Wiele owoców przynosi ten, kto jest zjednoczony z Chrystusem na podobieństwo latorośli trwającej w winnym krzewie (por. J 15,5). Trwanie w Chrystusie zapewniają nam sakramenty, szczególnie Komunia św.
6. Jakie znaczenie dla rozwoju świętości ma spotykanie się z Chrystusem na modlitwie? J 16,23-24
Wzrost miłości dokonuje się przez każde modlitewne spotkanie z Chrystusem i Jego Ojcem. Prośba zanoszona do Boga doskonali modlącego się człowieka i umacnia go. Doskonali miłość człowieka również dziękczynienie, uwielbienie i przepraszanie Boga. Dzięki modlitwie chrześcijańska działalność w świecie przynosi obfite owoce.
7. Jaki wpływ na rozwój świętości ma słuchanie słowa Bożego? J 15,1-4
Słowo Boże kształtuje w nas odpowiednie postawy życiowe, uczy miłości, oczyszcza z egoizmu, umacnia ludzkie działanie, aby przynosiło wiele owoców. Słowo Boże przemienia nas, o ile go słuchamy i rozważamy w swoim sercu, jak to czyniła Maryja. To rozważanie może przyjąć formę codziennego zastanawiania się przez kilka minut nad fragmentem Pisma św., książki lub czasopisma religijnego itp.
8. Jakie znaczenie dla rozwoju świętości ma służba bliźniemu? 1 J 3,16-18
Wzrasta w nas świętość, gdy - pokonując egoizm - śpieszymy z pomocą bliźnim. Każdy czyn wyrażający miłość równocześnie ją pogłębia, a tym samym umacnia świętość, gdyż jej istotą jest właśnie miłość.
Inne witryny:
Ewangelia na każdy dzień
Jezus i Maryja w oczach ewangelistów i mistyków
Czytelnia
Leksykon "Prawdziwe Życie w Bogu"