KOŚCIÓŁ TWÓRCĄ
KRÓLESTWA PRAWDY l MIŁOŚCI
Jeden, święty,
powszechny i apostolski Kościół od samego początku istnienia został powołany
do rozszerzania się, do przemieniania świata, doskonalenia go, jednoczenia z
Bogiem. Izolowanie się Kościoła od świata, zamknięcie się w sobie
sprzeciwia się zamiarowi Jego Założyciela - Jezusa Chrystusa, który
pragnie, aby Kościół kontynuował Jego dzieło jednoczenia, uświęcania i
zbawiania ludzkości, dzieło budowania królestwa Bożego.
1. Co
znaczy, że Kościół jest ludem Bożym przekształcającym świat w królestwo
Boże? Mt 5,13-14
Grzech zburzył jedność
ludzkości. Chrystus przyszedł na świat, aby zbudować nową społeczność,
zjednoczoną w prawdzie i miłości. Założył Kościół, który ustanowił
narzędziem jednoczenia świata i przemieniania go w królestwo dobra, prawdy,
miłości, czyli w królestwo Boże. Na wszystkich, którzy przez chrzest należą
do ludu Bożego, a nie tylko na kapłanach, spoczywa obowiązek przemieniania
i doskonalenia świata, aby stał się wreszcie królestwem Ojca, w którym
najwyższym prawem będzie Jego wola. Przekształcanie świata w królestwo Boże,
w królestwo prawdy i miłości, dokonuje się dzięki wypełnianiu przez cały
lud Boży - Kościół - funkcji prorockiej, kapłańskiej i pasterskiej.
2. Na
czym polega wypełnianie funkcji prorockiej przez cały lud Boży i jakie ma
ono znaczenie dla Kościoła i świata? Rz 10,8-10
Przez chrzest zostaliśmy
zjednoczeni z Chrystusem Prorokiem i uczestniczymy w Jego posłudze
prorockiej, zwanej także - nauczycielską. Posługa ta polega na głoszeniu
światu Ewangelii. Zbawiciel dał taki nakaz: „Idźcie na cały świat i głoście
Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”! (Mk 16,15). Wszyscy ochrzczeni, a nie
tylko kapłani mają głosić światu Dobrą Nowinę. Obowiązek ten spoczywa
w szczególnym stopniu na rodzicach, odpowiedzialnych za zbawienie dzieci. Głoszenie
słowa Bożego odnawia Kościół i świat, rodzi wiarę nieodzowną do osiągnięcia
wiecznego życia. Uczeń Chrystusa buduje Kościół, a tym samym i królestwo
Boże, gdy swoim przykładem i słowem umacnia wiarę i miłość bliźnich,
gdy przypomina im o wieczności, o życiu z Bogiem, o przyszłym
zmartwychwstaniu, o powołaniu do wiecznego istnienia.
3. Na
czym polega wypełnianie funkcji kapłańskiej przez hierarchię i przez świeckich
i jakie znaczenie ma ono dla Kościoła i dla świata? 1 P 2,4-5; Rz
12,1-2
Przez chrzest i
bierzmowanie zostaliśmy zjednoczeni z Chrystusem Arcykapłanem i
uczestniczymy w Jego kapłańskiej posłudze. Wszyscy ochrzczeni uczestniczą
w tzw. powszechnym kapłaństwie ludu Bożego, różniącym się od kapłaństwa
hierarchicznego, nazywanego też służebnym. Wypełniając posługę kapłańską,
cały lud Boży, Kościół, umacnia się, a także przekształca świat. Posługa
ta jest spełniana, gdy wszyscy chrześcijanie, razem z Arcykapłanem Jezusem
Chrystusem, składają Bogu Ojcu w ofierze samych siebie, gdy przyjmują
szczególnie Komunię św., gdy modlą się i kierują swoim życiem zgodnie z
wolą Bożą, czyniąc dobro.
Otrzymane w sakramencie
kapłaństwa dary Ducha Świętego czynią kapłanów szczególnymi współpracownikami
Chrystusa Proroka, Arcykapłana i Pasterza, budującego swoje królestwo
sprawiedliwości, prawdy i miłości. Duch Święty uzdalnia ich do
sprawowania sakramentów, pomaga kierować Kościołem, aby wszyscy osiągnęli
zbawienie. Udziela im też wielkiej mocy, aby głoszone przez nich słowo Boże
budziło zbawczą wiarę.
4.
Jakie znaczenie dla Kościoła i dla przemieniania świata mają sakramenty święte?
Słowo Boże i
sakramenty budują Ciało Chrystusa - Kościół, a tym samym ustawicznie
przekształcają świat w królestwo Boże, w którym Stwórca zostanie uznany
za Ojca, a ludzie - za braci. Przez sakrament chrztu jednoczymy się z
Chrystusem i Jego Kościołem. W tym sakramencie Zbawiciel odradza nas
duchowo, gładzi grzech pierworodny, udziela łask koniecznych do budowania Kościoła
będącego zaczątkiem królestwa Bożego. Dary niezbędne do umacniania i
rozszerzania Kościoła udzielane są przez Ducha Świętego wiernym również
w sakramencie bierzmowania. Przez Komunię św. jeszcze bardziej pogłębia się
jedność Kościoła w Chrystusie, a także - jedność całego świata.
Św. Paweł pisze:
„Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem
we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele
Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało.
Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba” (1 Kor 10,16-17). Budowanie Kościoła
Chrystusowego dokonuje się także przez sakrament pojednania i namaszczenia
chorych. W sakramentach tych Chrystus odpuszcza grzechy niszczące jedność z
Nim. Przez sakrament chorych cierpiący lub umierający człowiek uczestniczy
w zbawczej męce Chrystusa, a tym samym w szczególny sposób współdziała z
Nim w przekształcaniu i zbawianiu świata. W sakramencie małżeństwa nowożeńcy
otrzymują łaski konieczne do budowania „kościoła domowego”, którym
powinna być rodzina. Ich ludzka miłość umacnia się w tym sakramencie miłością,
jaką Zbawiciel - Oblubieniec kocha swoją Oblubienicę - Kościół (por. Ef
5,25-30). Małżeństwo jest obrazem duchowego przymierza Chrystusa z Kościołem
i w tym przymierzu uczestniczy przez łaskę. Sakrament kapłaństwa umożliwia
przyjmującym go udzielanie sakramentów koniecznych do budowania Kościoła i
przemieniania świata.
