POMOC KOŚCIOŁA W USUWANIU LUDZKICH CIERPIEŃ
Lud Boży znajduje się w świecie, w którym istnieje
cierpienie. Uczniowie Chrystusa nie mogą przechodzić obojętnie obok
ludzkiego bólu, lecz zobowiązani są go usuwać.
1. Jaki jest powód istnienia w świecie
cierpienia i śmierci? Rdz 3,16-19
Według Pisma św. cierpienie i śmierć weszły na świat z
powodu upadku pierwszych rodziców. Grzech zatem jest źródłem ludzkiego
cierpienia, np. niepokoju, wyrzutów sumienia, wojen, życia tysięcy ludzi w
nędzy materialnej itp.
Człowiek jest ściśle powiązany z przyrodą, dlatego jego
grzeszny sposób postępowania wpływa także na świat, w którym żyje, np.
dewastuje go, zatruwa środowisko naturalne, co z kolei powoduje jego liczne
cierpienia, np. choroby wynikające z zatrucia atmosfery, wody itp.
Również śmierć jest następstwem odejścia prarodziców od
Boga. Prawda ta została obrazowo wyrażona w opisie wygnania Adama i Ewy z
raju, w którym znajdowało się „drzewo życia”. Cherubin i połyskujący
miecz przy ogrodzie Eden (por. Rdz 3,24) symbolizuje słabość człowieka, który
o własnych, naturalnych siłach nie może osiągnąć tego, co obrazowo
przedstawia biblijny raj: ani zjednoczenia przez łaskę z Bogiem, ani pełnej
miłości, ani harmonii z przyrodą, ani życia wiecznego, ani wewnętrznej
jedności.
Utrata daru nieśmiertelności przez pierwszych rodziców nie
oznacza, że po upadku zmieniło się ich ciało. Będąc śmiertelnymi, ze
względu na swoją ludzką, kruchą naturę, ludzie mogli czerpać nieśmiertelność
jedynie ze zjednoczenia z wiecznym Bogiem. Tej łaski jednak pozbawili się
przez swój świadomy wybór i skazali się na coś naturalnego dla ich ciała
- na śmierć.
2. Na czym polegała Chrystusowa walka z
ludzkim cierpieniem i śmiercią? Łk 4,38-41
Syn Boży pojawił się w naszym świecie, dzieląc z nami
ludzką niedolę, nędzę, samotność, cierpienie i śmierć. Chrystus przyjął
na siebie cały ciężar naszego życia, aby wybawić nas od każdego
cierpienia. Zbawiciel usuwał ludzki ból, leczył chorych, wskrzeszał umarłych.
Ostatecznego wybawienia z cierpień i śmierci dokona w czasie swego drugiego
przyjścia w chwale, w dniu paruzji. Wtedy Chrystus usunie to, co niszczyło
szczęście człowieka. Wszystkie uzdrowienia dokonane przez Jezusa Chrystusa
objawiają Jego przyszłe zwycięstwo nad cierpieniem i śmiercią. Kiedy
nastanie pełnia królestwa Bożego, wtedy zostanie otarta z oczu ludzi
wszelka łza, „a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku,
ni trudu już [odtąd] nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły” (Ap
21,4). Chrystus, który leczył chorych i wskrzeszał zmarłych, wzywa swoich
uczniów do usuwania cierpienia ze świata (por. Łk 10,9).
3. Co znaczy, że usuwanie cierpienia z
ludzkiego życia jest powołaniem Kościoła? Łk 10,8-9
Ponieważ Jezus usuwał cierpienie przytłaczające ludzi,
dlatego mają to czynić także Jego wyznawcy. Miłość chrześcijańska ma
skłaniać wierzących do wychodzenia naprzeciw ludziom potrzebującym żywności,
odzieży, środków do życia, lekarstw, pracy, ludziom zmęczonym, chorym,
uwięzionym, opuszczonym. Troszcząc się o cierpiących, troszczymy się o
samego Chrystusa. Na sądzie ostatecznym zdamy przed Bogiem sprawę z tego,
jak usuwaliśmy cierpienie z życia bliźnich.
4. Jakimi środkami można, a jakimi -
nie można usuwać cierpień?
Krzyż cierpienia można zdejmować tylko moralnymi,
humanitarnymi środkami, np. przez leczenie siebie lub kogoś, przez pracę
dla polepszenia warunków materialnych innych ludzi, pełne współczucia i
zrozumienia słuchanie bliźniego itp. Nierzadko sama życzliwa rozmowa
przynosi ulgę w cierpieniach. Także wiara w Chrystusa, w Jego pomoc, w
zbawcze znaczenie naszych cierpień - chociaż ich nie usuwa - jednak czyni
nasz krzyż lżejszym. W usuwaniu cierpienia nie można się posługiwać środkami
złymi z punktu widzenia moralnego, np. nie można nieść ulgi zabijając
starców, chorych, nienarodzone dzieci itp.
