USPRAWIEDLIWIENIE CZŁOWIEKA
Udzielając nam swojego Ducha, zmartwychwstały Pan odradza nas wewnętrznie,
ożywia Bożym życiem. Ta nadprzyrodzona przemiana nazywa się także
usprawiedliwieniem.
1. Czym usprawiedliwienie, o którym mówi św. Paweł,
różni się od usprawiedliwienia głoszonego przez faryzeuszów? Rz
3,21-28
Faryzeusze uważali, że człowiek dochodzi do usprawiedliwienia sam, o własnych
siłach, przez wypełnianie wszystkich przepisów starotestamentalnego Prawa.
Takiemu rozumieniu usprawiedliwienia sprzeciwia się były faryzeusz, św.
Paweł. Głosi on, że nie człowiek usprawiedliwia samego siebie przez spełnianie
uczynków zgodnych z Prawem, lecz usprawiedliwia go Chrystus, udzielając łaski
wysłużonej na krzyżu. Św. Paweł podkreśla więc darmowość
usprawiedliwienia, udzielanego przez Boga z miłości. Uczy on: „Bo nie ma
tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a
dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które
jest w Chrystusie Jezusie” (Rz 3,22-24). Nawet gdyby ktoś chciał wypełnić
wszystkie przepisy Prawa, nie uczyni tego, ponieważ bez pomocy łaski
Chrystusa przekracza to możliwości człowieka.
Na pytanie, kogo Chrystus usprawiedliwia swoją łaską, św. Paweł
odpowie, że nie tych, którzy spełniają przepisy Prawa Mojżeszowego, którzy
poddają się obrzezaniu, lecz tych, którzy w Niego uwierzyli. Św. Paweł głosi
więc usprawiedliwienie z wiary. Poucza on: „Ale teraz jawną się stała
sprawiedliwość Boża, niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i
Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla
wszystkich, którzy wierzą” (Rz 3,21-22). Wiara prowadząca do
usprawiedliwienia jest także łaską darmo daną człowiekowi.
2. Jaką rolę w usprawiedliwieniu człowieka spełnia
Duch Święty? 1 Kor 6,11; J 16,13; Rz 5,5
Usprawiedliwienie, głoszone przez św. Pawła, jest dziełem
Chrystusa, który udziela nam swojego Ducha: „Zostaliście obmyci, uświęceni
i usprawiedliwieni w imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, i przez Ducha Boga
naszego” (1 Kor 6,11). Także wiara i miłość, warunki dostąpienia
usprawiedliwienia, są dziełem Ducha Świętego (por. J 16,13; Rz 5,5). Jak
przyłożona do wosku pieczęć pozostawia na nim swój” ślad, tak też
Duch Święty upodabnia do siebie usprawiedliwioną osobę, przebóstwia ją i
jednoczy z Bogiem Ojcem oraz z Jego Synem, Jezusem Chrystusem.
3. Do jakiej przemiany życia wzywa św. Paweł wszystkich usprawiedliwionych przez łaskę Chrystusa ucząc:
„Co się tyczy poprzedniego sposobu życia — trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości. Dlatego odrzuciwszy kłamstwo, niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego, bo jesteście dla siebie nawzajem członkami. Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! A nie dawajcie miejsca diabłu! Kto dotąd zazwyczaj kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu. Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważanie — wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg wam przebaczył w Chrystusie. Bądźcie więc naśladowcami Boga jak dzieci umiłowane, i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował, i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu”
(Ef 4,22-5,2)?
