Pośrednictwo Maryi
Wierzący często zwracają się w modlitwach do Maryi ufni, że nie odmówi im niczego. Matka Boża nazywana jest pośredniczką i szafarką łask.
1. W jakim znaczeniu można Maryję nazywać pośredniczką?
J 2,1-11
Chrystus powiedział: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”
(Mt 7,7). Na weselu w Kanie Galilejskiej Maryja zauważyła, że zabrakło wina i powiedziała do Jezusa: „Nie mają już wina” (J 2,3). Swymi słowami pobudziła Syna do spełnienia pierwszego cudu przemienienia wody w wino. Wierzymy, że i teraz wzięta do nieba Matka Boża modli się za nas, że jest naszą orędowniczką i ucieczką grzeszników. Nie można jednak sądzić, że Maryja jest dla nas „lepsza” niż Chrystus lub Ojciec niebieski, gdyż Jej miłość do nas i Jej troska o nasze zbawienie stanowi tylko „odbicie” nieskończonej miłości Boga i Jego życzliwości. Pomoc Maryi jest skuteczna, ponieważ dobry Bóg wysłuchuje Jej modlitwy i prośby.
2. W jakim sensie można Maryję nazywać szafarką łask? J 1,9-14
Jezus Chrystus, wcielone Odwieczne Słowo Boże, stanowi największy dar udzielony nam przez Ojca. Przez to Słowo wszystko się stało. Dzięki zgodzie Maryi dokonało się wcielenie, czyli Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami (por. J 1,14). Tym, którzy Je przyjęli, wierzącym w Jego imię dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi (por. J 1,12-13). Chrystus jest źródłem wszelkiej łaski, Maryja zaś -Jego Matką. Można Ją zatem nazywać Matką łaski Bożej. Ponieważ przez swoje Boże Macierzyństwo Maryja dała nam Dawcę wszelkich darów Bożych, dlatego mówimy, że jest szafarką łask.
Maryja jest naszą pośredniczką i szafarką łask, także dlatego, że wyprasza je dla nas u Boga. Wiele darów otrzymujemy dzięki Jej zasługom, dzięki Jej współcierpieniu z Chrystusem. Można nazywać Maryję szafarką łask i dlatego, że przykład Jej świętości stanowi dla nas wielką łaskę Bożą, czyli pomoc do zbawienia. Życie Maryi jest dla nas drogowskazem, wskazującym drogę do wiecznego szczęścia.
3. Kto udziela łask: Bóg, Maryja czy święci?
J 1,14.16-17
Teologia mówi o dwóch rodzajach darów Bożych: pierwszy nazywa łaskami zewnętrznymi, drugi - łaskami wewnętrznymi. Łaską zewnętrzną może być np. dobra książka, spotkany człowiek, którego przykład lub słowo pobudza do nawrócenia itp. Taką zewnętrzną łaską jest też dla nas świętość Maryi, przykład Jej życia pełnego miłości do Boga i ludzi, zawierzenia. Dzięki temu przykładowi wielu ludzi się nawraca, zmienia swoje postępowanie, dąży do doskonałości, odnajduje drogę wiodącą do zbawienia wiecznego.
Wewnętrznymi łaskami teologia nazywa usynowienie, usprawiedliwienie, wiarę, łaskę uświęcającą, zjednoczenie z Bogiem, przebaczenie grzechów i inne dary. Tylko Bóg może udzielać łask wewnętrznych, koniecznych do zbawienia. Maryja, święci, ludzie żyjący na ziemi mogą jedynie wypraszać ten rodzaj łask Bożych.
